रावेतील आठवण

दमी rawe साठी म्हौप्रे तालूका कऱ्हाड जिल्हा सातारा येथे होतो येथील खूप काही अविस्मरणीय आठवणी आहेत त्यातील एक एके दिवशी मी आणि माझा मित्र हेमंत कुलकर्णी आम्ही दोघे शेजारीच सूपने या गावी आमच्या अनुपम देसाई यामीत्राच्या दाजीच्या घरी आमंत्रण होते त्या निमित्त आम्ही दोघं मस्त कपडे घालून इन बीन करून बूट घालून निघालो मला वाटते अंदाजे 6/7की .मी .अंतर असेल एसटी ने आम्ही स्टॉप ला उतार्लॉ  हातात पत्त्यांची चिटोरि पत्ता विचारत विचारत घराच्या दिशेने निघालो घराची दर्शनी बाजू मागील बाजूस होती दरवाजा दिसला कोणीतरी पढवित उभे होते शेजारीच म्हशीचा घोटा होता खूप पाऊस पडून गेला होता रस्ता कळत नव्हता आजुबजुला पाला पाचोळा होता हेमंत ने चिटुरि काढली घराच्या दिशेने आवाज दिला ' अहो  राजू पाटील येथेच राहातात का ?  हेमंत माज्या पुढे होता पाहता पहाता त्याचे फक्त तोंड दिसत होते खांद्या खालील भाग शेणाच्या खड्ड्यात  खूप घाबरलो प्रसंगावधान पाहून राजू पाटील दोरी घेऊन आले दोरीने त्याला बाहेर काढले हेमंत खूप टेन्शन मधे होता सर्व कपडे अंग शेणाने भरलेलं अशा अवस्तेत तो घरात जाईना मला म्हणाला आपन असेच पाय पाय म्हौप्रे स  जाऊ 6/7 किलो मी . शेवटी पाहुण्यांनी नळा खाली बसून तासभर अंघोळ घातली जेवन केले राजू पाटीलच् कपडे घातले हेमंतला शर्ट घुद्ग्यपर्यंत येत होता कंबरेला प्यांट सैल बसत होती कशीतरी कर्गोटा गुंडाळून प्यांट ताईत केली पिशवीत स्पोर्टस बूट  घातला अंधाराचा फायदा घेत आम्ही पुन्हा एसटी ने म्हौप्रे घाटले' परंतु काय सांगू rawe संपे पर्यंत अक्षरशः गोठ्यात आहे की काय असे वाटंत होते कमीत कमी 6महिने बुटाचा शेणाचा वास जात न्हवता

संजय दरेकर   के 86